Το Ύφασμα του Χρόνου.

Ο σεληνιακός άξονας και οι εκλειψεις.

Μια έκλειψη λειτουργεί σαν μια σχισμή στο πέπλο του Χρόνου και συνήθως η συλλογιστική μας ικανότητα παύει να λειτουργεί ξεκάθαρα και ψύχραιμα. 

Για να κατανοήσουμε τη δύναμη και την ισχύ μιας έκλειψης θα ήταν χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι ο χρόνος σε αυτή τη διάσταση που καλούμε πλανήτη Γη μετριέται μέσα από μια συνεχόμενη κυκλική επανάληψη της αρχέγονης εναλλαγής της ημέρας με τη νύχτα. Αυτός ο ρυθμός τους φωτός και του σκότους και της επαναληπτικής διαδοχής τους κρύβεται και μέσα στο σώμα μας καθώς επίσης και μέσα στην ίδια την ψυχή μας.

Κάθε φορά που αυτό το μοτίβο εναλλαγής διακόπτεται από κάτι, όπως για παράδειγμα από μια έκλειψη, υπάρχει σκοτάδι εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει φως λες και οι νόμοι του Σύμπαντος πρόσκαιρα ακυρώνονται..

Οι εκλείψεις συμβαίνουν όταν η νέα Σελήνη ή η Πανσέληνος γίνεται κοντά στους Σεληνιακούς Δεσμούς. Στην Ινδική αστρολογία οι σεληνιακοί δεσμοί καλούνται η Κεφαλή και η Ουρά του Δράκοντα γιατί υπήρχε ο μύθος ότι ένας δράκοντας κατάπινε κάθε τόσο τα ουράνια σώματα. Ο Βόρειος Δεσμός αντιπροσωπεύει το κεφάλι και το στόμα του δράκου και ο Νότιος Δεσμός την ουρά του. Συμβολικά λοιπόν ο Βόρειος Δεσμός καταπίνει, τρώει στερεί και παίρνει μακριά κάτι ενώ ο Νότιος Δεσμός απελευθερώνει κάτι, μιας και σχετίζεται με το απεκκριτικό σύστημα του δράκου..

Ο σεληνιακός άξονας είναι χωρίς καμία αμφιβολία πάρα πολύ σημαντικός στη ζωή μας. Είναι ένας άξονας έντασης και εξαναγκασμού γύρω από τον οποίο πλέκονται ιστορίες με το στοιχείο του ''μοιραίου'' και του ''καρμικού''. Σε πολλές κουλτούρες η Κεφαλή και η Ουρά του σεληνιακού άξονα είχαν ιδιαίτερα αρνητική σημασία και ''σκοτεινή'' ενέργεια. Πολύ φυσικό βέβαια μιας και ένα πλάσμα καταβρόχθιζε τον Ήλιο και τη Σελήνη κατά τη διάρκεια των εκλείψεων και το φως εξαφανιζόταν…το χάος και η αταξία κυριαρχούσε…και μερικές φορές άσχημα γεγονότα και ανεπιθύμητες αλλαγές λάμβαναν χώρα… Φυσικό και επόμενο ήταν οι εκλείψεις να συνδεθούν με το σκοτάδι, το κακό, το χάος, την αρρώστια και τον θάνατο… Αυτό όμως είναι μονοσήμαντο και μονοδιάστατο, αντίθετο δηλαδή με την πολυδιάστατη σημασία των δεσμών. Σίγουρα δε μπορεί κανείς να ξέρει πού βρίσκεται και τι του ξημερώνει όταν χτυπάνε οι εκλείψεις αλλά από την άλλη κανείς δε  μπορεί και να ξέρει πού μπορεί να τον οδηγήσει όλη αυτή η αναστάτωση και η ανατροπή των φυσικών ρυθμών.. Μαζί με το χάος μπορεί να έρχονται αλλαγές που είναι ευνοϊκές και στην ουσία ευπρόσδεκτες! 

   

Για να μελετήσουμε και να δούμε τι ακριβώς θα απελευθερώσει μια έκλειψη είναι σημαντικό να ξέρουμε  ότι κάθε έκλειψη ανήκει σε μια ''οικογένεια εκλείψεων'', τον λεγόμενο κύκλο Σάρος, και ότι ένα καινούργιο μέλος σε κάθε κύκλο γεννιέται κάθε 18 χρόνια. Αυτός ο κύκλος είναι γνωστός από πολύ παλιά, από τους Βαβυλώνιους αστρολόγους/αστρονόμους, δηλαδή εδώ και πάνω από δυο χιλιετίες!

Ηλιακές εκλείψεις με παρόμοια χαρακτηριστικά επαναλαμβάνονται λοιπόν κάθε 18 χρόνια, 11 μέρες και 8 ώρες. Αυτές οι εκλείψεις είναι μέρος ενός συγκεκριμένου κύκλου Σάρος, ανήκουν στην ίδια ''οικογένεια''. Μια έκλειψη που συμβαίνει μετά από 6.583,3 ημέρες μοιράζεται την ίδια αστρική γεωμετρία με την προηγούμενη μιας και λαμβάνουν χώρα πάντα πάνω στον ίδιο σεληνιακό δεσμό, έχουν την ίδια απόσταση από τη Γη και συμβαίνουν πάντα την ίδια εποχή του χρόνου.

Για περισσοτερες πληροφορίες για τους κύκλους Σάρος δείτε το άρθρο εδώ.

Οι σεληνιακοί δεσμοί δεν είναι υλικά σώματα αλλά μαθηματικά σημεία που υπολογίζονται σε σχέση με το σημείο που τέμνει η τροχιά της Σελήνης την τροχιά του Ηλίου πάνω στην εκλειπτική. Στην ουσία οι δεσμοί είναι κενός χώρος ο οποίος γεμίζει κατά τη διάρκεια των εκλείψεων και δε θα πρέπει να τους βλέπουμε ακριβώς σαν ουράνια σώματα.. Έχουν όμως ένα βαθύτατο εσωτερικό/μεταφυσικό νόημα μιας και είναι το σημείο στο οποίο ευθυγραμμίζονται ο Ήλιος, η Σελήνη και η Γη και άρα είναι κατά κάποιο τρόπο το σημείο συνάντησης του Πνεύματος, της Ψυχής και του Σώματός μας, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Κάτι άλλο επίσης σημαντικό και δηλωτικό για τους Σεληνιακούς Δεσμούς είναι ότι κινούνται αντίθετα από τον Ήλιο και τους υπόλοιπους πλανήτες. Οι πλανήτες και οι γωνίες του χάρτη κινούνται προς τα εμπρός και αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού και με την κίνησή τους περιγράφουν το ταξίδι μας μέσα στη ζωή, το πώς αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο γύρω μας. Ο άξονας του Ωροσκόπου και του Κατερχόμενου  καθώς και ο άξονας του Μεσουρανήματος και του Υπογείου είναι πύλες από τις οποίες εισερχόμαστε ως ψυχές για να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο, να δούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν, να διαφύγουμε από το οικογενειακό μάτριξ και να καθορίσουμε τον εαυτό μας μέσα από τις σχέσεις και τις συνεργασίες.

Σε αντίθεση, ο άξονας των σεληνιακών δεσμών κινείται προς τα πίσω, σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Ο άξονας αυτός δεν είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με τα καθημερινά δράματα της ζωής μας αλλά μάλλον φαίνεται να λειτουργεί σαν μια Πύλη για άλλες διαστάσεις μέσα από τις οποίες μπορούμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά ίσως στον σκοπό που έχει έρθει να επιτελέσει η ψυχή μας και να δούμε για λίγο την ενδελέχειά μας και τα συμπεριφοριστικά μοτίβα που ακολουθούμε κατανοώντας τον σκοπό της ύπαρξης μας, ο οποίος είναι φυσικά εντελώς διαφορετικός από τους σκοπούς και τους στόχους που έχουμε στην καθημερινή εκδήλωση της πραγματικότητάς μας.